اما تاریخچه استایل ماکسیمال در صنعت فشن را باید اوایل دهه نود میلادی دانست. وقتی که طراحان مد ژاپنی، سبک طراحی مینیمالیستی را به صنعت مد و فشن دنیا وارد کردند و متعاقبا کسانی امدند و در تقابل با این سبک، سبک ماکسیمال را وارد دنیای مد کردند. ان وقت‌ها هم که اوایل کار هر دو سبک بود، تفاوت استایل مینیمال و ماکسیمال هم، خوب دیده میشد.

استایل ماکسیمال، بیش از همه، مورد خواست و توجه سلبریتی‌ها به خصوص هنرمندان حوزه موسیقی قرار گرفت. چون سبکی خاص و پر از زرق‌وبرق و البته جسورانه داشت و بسیاری از نظرها را جلب می‌کرد. سلبریتی‌ها هم که علاقه به توجه عکاسان و رسانه‌ها داشتند، از این نوع پوشش استقبال کردند و در مراسم‌ها و برنامه‌های هنری و حتی استایل روزانه خود از ان استفاده می‌کردند.

کم‌کم تفاوت استایل مینیمال و ماکسیمال، به چشم مردم عادی هم امد و استایل ماکسیمال هم، مانند استایل مینیمال در میان مردم طرفدارهای خاص خودش را پیدا کرد. و افرادی که مایل بودند تفاوت استایل مینیمال و ماکسیمال را درخودشان هم ببینند و استایل جسورانه بزنند، به این سبک ماکسیمال یعنی پوشش با زرق‌وبرق روی اوردند.

ویژگیهای استایل ماکسیمال و تفاوت استایل مینیمال و ماکسیمال

ابداع افراط بی‌پروایی پیچیدگی و فرم‌های اغراق‌شده، از مهم‌ترین ویژگی‌ها و خصوصیت‌های استایل ماکسیمال به حساب می‌ایند. همین‌جا تفاوت استایل مینیمال و ماکسیمال را می‌بینید. در استایل مینیمال، همه‌چیز، از برش لباس‌ها تا جنس پارچه و طرح ان، بر سادگی و اسانی کاربری و استفاده بهینه و مناسب از مواد و پارچه تاکید دارد. در حالی که در استایل ماکسیمال، همه این قوانین می‌تواند به‌راحتی نقض شود، لباس‌ها اورسایز طراحی شوند و پر باشند از طرح و تجملات و تزیینات.

از نظر شلوغی و لایه‌لایه‌بودن هم، شاید بشود استایل بوهو را به استایل ماکسیمال نزدیک دانست، ولی دیگر تفاوت استایل مینیمال و ماکسیمال، در سبک، نوع پوشش و همچنین، المان‌های انها با هم است. چون استایل ماکسیمال، بر فرم‌گرایی، تجمل و زرق‌وبرق بسیار تاکید دارد، در حالی که استایل بوهو به جای تجملات و تزیینات بیشتر، به سمت طرح‌های بومی و سنتی حرکت کرده است.